Krzysztof Groniowski

1932–2012

Urodził się 25 marca 1932 r. w Warszawie. W 1950 r. zdał egzamin maturalny w Liceum im. Stefana Batorego. Od września 1948 r. do rozwiązania organizacji był członkiem Związku Młodzieży Polskiej.

W latach 1950–1955 studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie specjalizował się w historii Polski XIX w. Egzamin magisterski zdał na podstawie pracy „Problem rewolucji agrarnej w publicystyce 1850–1864”.

Od 1 marca 1955 r. do 31 maja 1956 był pracownikiem oświatowym Muzeum Historycznego m.st. Warszawy i uczestniczył w pracach komisji szkoleniowej muzealnictwa przy Ministerstwie Kultury i Sztuki. 1 czerwca 1956 r. przeniósł się do Państwowego Wydawnictwa Naukowego, do redakcji „Kwartalnika Historycznego”, w której pracował do 31 maja 1959 r., później pełniąc funkcję sekretarza Komitetu Redakcyjnego.

Pod koniec 1956 r. został aspirantem w Instytucie Historii PAN, w dziale Historii Polski 1864–1918, późniejszej pracowni Dziejów Klasy Robotniczej, kierowanej przez prof. Stanisława Kalabińskiego. W marcu 1960 r. obronił pracę doktorską, napisaną pod kierunkiem prof. Stefana Kieniewicza, pt. „Realizacja reformy uwłaszczeniowej w guberniach siedleckiej i warszawskiej”.

W 1960 r. został mianowany adiunktem. Po przeprowadzeniu habilitacji w listopadzie 1965 r. na podstawie pracy Z badań nad kwestią agrarną w Królestwie Polskim 1871–1914 od 1 kwietnia 1966 r. pracował jako samodzielny pracownik naukowo-badawczy na stanowisku docenta. W 1974 r. otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego. 5 stycznia 1992 r. ze względu na stan zdrowia przeszedł na rentę inwalidzką.

W pracy naukowej specjalizował się w dziedzinie badań nad emigracją zarobkową. Badał dzieje społeczne Polski w XIX i na początku XX w., był znawcą problematyki wsi, autorem wielu monografii, wydawnictw źródłowych i współautorem syntez historii Polski. Do nich należą m.in.: Polska emigracja zarobkowa w Brazylii 1871–1914 (1972), Uwłaszczenie chłopów w Polsce. Geneza, realizacja, skutki  (1976), czy Robotnicy rolni w Królestwie Polskim 1871–1914 (1977)

Za swoje zasługi otrzymał Medal Komisji Edukacji Narodowej (1981) i Złoty Krzyż Zasługi (1983).

Zmarł 12 grudnia 2012 r. w Warszawie.